روش ‏شناسی تفسیر الکاشف

بررسى روش تفسیرى تفسیر »الکاشف« اثر محمد جواد مغنیه است. مغنیه تحت تأثیر مسائل سیاسى و اجتماعى این تفسیر را نگاشته است و چند ویژگى کلى و مهم الکاشف عبارت است 1. پیرایش تفسیرى، تفاسیر برگرفته از اسرائلیات، غیر علمى و غیر مستند، ناکارآمد در باورها و جهان دنیا و آخرت، متناسب با گذشته، بى‌ارتباط با حوزه تفسیر از تفسیر الکاشف حذف شده است افزون بر این در راستاى پیرایش، از پرگویى در مباحث تخصصى و آوردن نظریات مخالفان اجتناب شده است. 2. رو در رویى با آراى مفسّران، مغنیه در نقد دیدگاه‌هاى تفسیرى از معیارهاى زیر بهره مى‌برد: تعبد به ظواهر تا وقتى دلیل عقلى ناسازگار وجود نداشته باشد، ناسازگارى با فصاحت و بلاغت آیات، ناسازگارى با آیات و ضعف دلیل. 3. نوآورى، مغنیه در دانش اعجاز قرآن، اسباب نزول، نزول قرآن، محکمات و متشابهات، تفسیر و شرایط آن حرف نو دارد. و در تفسیر برخى از آیات، تفاسیر نوینى عرضه مى‌کند که در سایر متون تفسیرى دیده نمى‌شود. 4. ساده نویسى، ویژگى دیگر تفسیر الکاشف است. 5. ارائه تفسیر تطبیقى آیات فقهى و کلامى، 6. راهنماى موضوعى آثار، 7. راهنماى موضوعى تفسیر، 8. تفسیر موضوعى 9. بهره‌گیرى از شیوه پرسش و پاسخ از ویژگى‌هاى دیگر الکاشف است. سه پایه اساسى روش تفسیرى مغنیه، تفسیر به مأثور، تفسیر عقلى و تفسیر علمى است. در پایان، منابع و مآخذ الکاشف نیز گزارش شده است.